Waarom lijm altijd de 'sticky situatie' kiest en zich niet aan het potje houdt!

We hebben allemaal wel eens meegemaakt dat we een beetje lijm op onze handen krijgen en vervolgens de rest van de dag vastzitten aan alles wat we aanraken. Maar waarom plakt lijm niet aan het potje waarin het zit en lijkt het alleen te plakken waar het niet hoort? Het lijkt wel alsof lijm een eigen wil heeft en beslist waar het zich aan vastklampt. In dit artikel gaan we dieper in op dit mysterie en proberen we een antwoord te vinden op deze plakkerige kwestie. Dus ga er lekker voor zitten, pak een kopje koffie en laten we samen ontdekken waarom lijm zo'n eigenzinnig karakter heeft!

Niet alle, namelijk niet de één secondelijmen, werken doordat het oplosmiddel in de lijm verdampt. Bij wateroplosbare lijm is dat oplosmiddel water, maar vaak is het ook, en let op... en keimoeilijk woord komt er nu... ethylacetaat (de lucht bv van velpon).
In een gesloten potje kan dat oplosmiddel dus niet verdampen, waardoor er dus in het potje niets gebeurt. Eigenlijk is dat bij verf net hetzelfde. Als er dus lijm aan het potje langs buiten zit, dan kan het oplosmiddel wél verdampen en plakt de lijm aan het potje.

Welk materiaal wordt er gebruikt voor het potje?

Awel... het potje is meestal gemaakt van een materiaal (glas of kunststof) waar de lijm niet zo heel goed op plakt.

Voilà seh, nu weet je dus ook waarom je steeds de dop goed op de lijm moet doen (en op de verf).

Hopla nu weet je dus waarom je de lijm (en verf) zo van het potje kan prullen ;-)
Hihi want dat is toch nog steeds een heel 'satisfying' bezigheid he?! ;-)